De minister van Cultuur blikt terug

“De laatste jaren heb ik prachtig kunnen samenwerken in het Vlaams Parlement, over de partijgrenzen heen. In mijn commissie Cultuur, Jeugd en Sport, kon ik met meerderheid en oppositie een prachtige samenwerking realiseren. Ik kon er eerlijke debatten organiseren over participatie en interculturaliteit. Over de rol van de Gemeenschappen in een open confederalisme. Er waren diepe gesprekken mogelijk. Ik lees soms rapporten over parlementsleden, waar gezegd wordt dat ze zich jaren hebben verdiept in cultuur, zonder dat ik ze ooit ben tegengekomen. Andere parlementsleden worden door de pers belachelijk gemaakt. Ten onrechte. Ik heb prachtige volksvertegenwoordigers gezien: Chokri, Dany, Joris, Els en Jo, van sp.a, Bart en Jos van Groen, Steven destijds en ook wel Dirk van CD&V, Kris en Piet van NVA, zelfs Eric van Vlaams belang, waarmee op een correcte wijze eerlijke debatten konden worden gevoerd. Ik danste met Herman van VLD de grenzen van de nieuwe culturele industrieën af. Zijn partij was niet echt geïnteresseerd in cultuur, behalve Margriet, maar met Herman kon ik nieuwe sporen uitdenken. Het was een goede sfeer, nu en dan een streverke dat de boel kwam verpesten, maar doorsnee een sterke samenwerking tussen regering en parlement. Ik heb ervan genoten. Sommigen van die sterkhouders werden nadien afgemaakt in de rapporten van de pers. Door journalisten die ik nooit gezien heb.

Een parlement moet zelfstandig kunnen zijn. Vrij in doen en laten. Natuurlijk moet een meerderheid de regering kansen geven. Nu leek het soms ook dat er binnen de meerderheid teveel afgunst was. Maar goed, al bij al waren het boeiende tijden. We hebben heel het cultuur-, jeugd- en sportbeleid ondersteboven gehaald. Alles hebben we hervormd en gedynamiseerd. Sterker gemaakt. Ook de band met Brussel was nooit steviger. Ik heb er deugd aan gehad.”