Liga voor Mensenrechten opnieuw gevisiteerd en geëvalueerd

Scherpe schorsing

De Raad van State argumenteerde de schorsingsbeslissing scherp (zie ook eerdere berichtgeving). Zo stelde de Raad de pariteit binnen de visitatiecommissie in vraag en stelde hij dat in de besluitvorming onvoldoende rekening werd gehouden met de diverse formele elementen (voortgangsrapporten, advies van de beroepscommissie,…).

Bart Caron (Groen!) opperde dat de minister nu twee mogelijkheden heeft: ofwel de procedure hernemen – maar dit lijkt formeel moeilijk - ofwel de beweging alsnog toelaten tot de adviesprocedure over de nieuwe subsidie, die nu loopt. Het parlementslid stelde voor om voor deze laatste optie te kiezen. Sven Gatz (Open Vld) wees er in zijn vraag op dat hier niet enkel een juridische, maar ook een politieke afweging speelt.

Nieuwe procedure, nieuwe beslissing

De cultuurminister erkende dat de Raad van State oordeelt dat zij de negatieve beslissing nam op een basis die onwettig en formeel niet in orde is. Maar, zo argumenteerde ze, dit betekent ook dat ze op dezelfde basis geen positieve beslissing kan nemen.

De minister wil niet wachten op de uitspraak ten gronde bij de Raad van State. Zij gaf de administratie de opdracht de procedure zo snel mogelijk helemaal opnieuw te starten. Er gebeurt dus een nieuwe visitatie bij de Liga voor de Mensenrechten en uiteindelijk volgt een nieuwe beslissing in het kader van de eindevaluatie. Bij een positieve beslissing kan de beweging opnieuw aanspraak maken op subsidie. De minister rekent er, met respect voor de termijnen, op dat dit najaar de nieuwe procedure afgerond zal zijn.

Wat is een sociaal-culturele beweging?

De discussie in de Cultuurcommissie leidde nog tot enkele opmerkelijke uitspraken. Zo opent deze zaak voor Vlaams parlementslid Paul Delva (CD&V) het debat over de grenzen van het sociaal-cultureel werk. Hij stelde zich luidop de vraag of alle bewegingen wel thuishoren in het huidige decreet. Ook voor Bart Caron moet de discussie over hoe breed of hoe smal we in de toekomst het sociaal-cultureel werk definiëren, op termijn worden gevoerd. Minister Schauvliege beaamde: “Wij moeten uitmaken waar we naartoe willen met dat decreet en of er voor bepaalde bewegingen en organisaties geen andere oplossing moet worden gezocht, zoals die vroeger trouwens hebben bestaan”.

Of dit soort denkoefeningen in besparingstijden tot intellectueel eerlijke antwoorden leidt, is echter nog maar de vraag.