Warme samenleving, koude leugen

De regering keurde onlangs de begroting goed, een moeilijke oefening. De minister-president stuurde in juli nog een duidelijke brief aan de verenigingen waarin hij meldde dat in 2011 nog eens 2 % moest bespaard worden op de subsidies. ‘Efficiëntiewinsten boeken’ heet dat in regering-speak.

De besparingen lijken inmiddels met de dag op te lopen. Vorige week rondden we de kaap van 10% ten opzichte 2009. Dit cijfer gaat dan nog uit van een status quo: het houdt geen rekening met de groei van de middelen die het decreet voorziet.

De Vlaamse regering liet weten dat ze de besparingen gelijkmatig wilde spreiden – het kaasschaafprincipe - om de tewerkstelling niet in gevaar te brengen. Het sociaal-cultureel volwassenenwerk was het eens met dit eerbaar uitgangspunt en morde niet.

Maar toen ging de regering aan de slag om de begroting voor te bereiden en … maakte er een zootje van:

• de volkshogescholen worden geamputeerd: ze verliezen een kwart van hun middelen (-2 miljoen euro) en worden van coördinatie- en netwerkcentra herleid tot louter cursusgevers.

• levenslang en levensbreed leren is plots niet meer dan een ‘hobby’ en het gebruik van opleidingscheques wordt drastisch ingeperkt (-650.000 euro).

• er is een gat van 900.000 euro om de sociaal-culturele bewegingen op een normale manier te kunnen subsidiëren. Sommige organisaties verliezen – ondanks een lovende evaluatie – meer dan een derde van hun middelen. Ze weten niet hoe het verder moet.

• de regering nam ook de innovatieve en verdere ontwikkelingskansen van sociaal-culturele verenigingen, waaronder ook de migrantenfederaties, weg.

• de regering creëerde een grote bestuurlijke onzekerheid voor wie lokaal en provinciaal aan de slag is door een veel te vaag en snel parcours rond het Groenboek Interne Staatshervorming te willen afleggen. Er is 2,7 miljoen euro aan provinciale middelen in het geding.

Hoe hol klinkt de mantra van minister Schauvliege dat “cultuur evenveel bespaart als andere domeinen, namelijk 2,3 %”?

Nochtans is het sociaal-cultureel volwassenenwerk voor onze regering de grootste efficiëntiewinst, om voor één keer dat woord te gebruiken. 225.000 vrijwilligers die gemiddeld 5 uur per week aan sociaal-cultureel werk spenderen: dat is 1.125.000 uren per week. En we rekenen verder: dit gaat om 29.605 voltijdse equivalenten die onbaatzuchtig én in de realiteit werken aan de warme samenleving van onze regering. Met deze vrijwilligers, onze organisaties en professionele medewerkers bereiken we jaarlijks 10 miljoen deelnemers!

Wij vragen dat de regering de nodige middelen vrijmaakt om haar beloften én engagementen te houden. Wij willen dat de regering opnieuw een betrouwbare partner wordt voor de samenleving.