Een kleine prijs voor solidariteit

De Standaard solidair

Zaterdag reikte De Standaard de Solidariteitsprijs uit aan de non-profitorganisatie met de knapste advertentie. De winnaar mag in het najaar nog driemaal paginagroot en gratis adverteren. Daarmee toont de redactie haar aandacht voor wat maatschappelijk leeft en biedt ze organisaties een buitenkans voor extra publiciteit en (fondsen)werving.

Overheid verleidt gulle gevers

Ook onze overheid geeft non-profitorganisaties zoals Vluchtelingenwerk Vlaanderen, Ziekenzorg CM, Welzijnszorg, Pax Christi, Vredesactie, Handicum, Universiteit Vrije Tijd Davidsfonds,Liga voor Mensenrechten … kansen. Niet alleen door rechtstreeks een duit in het zakje te doen – lees: subsidies –, maar door de gulheid van burgers te belonen. Via het systeem van fiscale attesten kan je immers giften aan goede doelen van je belastingen aftrekken. Dat systeem is het gevolg van een bewuste politieke keuze: wat waardevol is, verdient ondersteuning, direct en indirect. Deze praktijk bestaat ook in alle geuren en kleuren voor het bedrijfsleven. Dus waarom ook niet een bescheiden toepassing om de solidariteit te steunen?

Van principes naar praktijk

Goed plan dus: we stimuleren dingen die we maatschappelijk waardevol vinden, door er minder belastingen voor te heffen. Iedereen blij, als het maar goed wordt uitgevoerd. Maar daar wringt het schoentje: de handrem staat aan. Organisaties die aan hun weldoeners een fiscaal attest willen geven, zitten verwikkeld in een kafkaiaans kluwen. Ze moeten immers eerst een vergunning krijgen van het Ministerie van Financiën. Daar stuiten de dossiers echter op bureaucratie en een starre, omslachtige regelgeving die niet is aangepast aan de realiteit op het terrein. Dossiers vangen stof en lopen vertraging op. Soms komt de vergunning twee jaar (!) te laat. Voor organisaties en hun donateurs is het behelpen of afhaken. Waardevolle initiatieven verliezen middelen, gulle gevers grijpen naast een rechtmatig belastingvoordeel.

Oud zeer

Aan de politieke impasse is het niet geheel te wijten: de problemen dateren al van vóór 2007. Alle politieke contacten, brieven en parlementaire vragen ten spijt. Nochtans is het probleem eenvoudig te verhelpen. De technische voorstellen liggen al jaren op bureaus in de Wetstraat, zonder gevolg. Je zou haast denken dat minister Reynders hier minder wakker van ligt dan van die andere aftrek, de notionele. Je kan bijna niet anders dan er een bewuste boycot in zien.

Pleidooi voor depannage

Daarom is het hoog tijd om het systeem van de fiscale attesten weer vlot te trekken. Zelfs in politiek en financieel moeilijke tijden. Meer nog: net nú, op het moment dat de overheid bespaart op subsidies, worden giften een steeds belangrijkere levensader voor goede doelen. Bovendien bouwen we, door ‘geven’ te promoten, een meer solidaire en activistische samenleving. Alle beetjes helpen. Een kleine ingreep van de overheid in ruil voor zo’n return. Dat is toch een kleine prijs voor solidariteit?"

Solidariteitsprijs

Met de Soldariteitsprijs wil De Standaard "het goede doel en de goede communicatie dichter bij elkaar brengen".

Van de vijf genomineerden (Zit Stil - een sociaal-culturele organisatie -, Vlaamse Vereniging Autisme, 11.11.11., Missing Children en de Vlaamse Alzheimer Liga) kwam de Alzheimer Liga als winnaar uit de bus.