Minister Bourgeois overweegt afschaffing reisbureaudecreet

Afschaffen of aanpassen

De evaluatie van het reisbureaudecreet werd vorige dinsdag besproken in de Commissie Toerisme. Dat gebeurde op basis van een grondig en kritisch evaluatierapport van het Departement Internationaal Vlaanderen. Voor minister Bourgeois staat het vast dat er iets met het decreet moet gebeuren. De opties die het evaluatierapport naar voor schuift, zijn de volgende:

1. Het decreet grondig aanpassen. Onder andere de ‘vrijstellingsregel’ kan aangepast worden. Die regel bepaalt welke organisaties niet vergunningsplichtig zijn als ze ‘reisbureau-activiteiten’ willen doen. Die vrijstellingsregel dreigt in de praktijk helemaal uitgehold te worden en is dus dringend aan een update toe (zie vorige berichtgeving). Hoe die aangepaste regel er dan wel moet uitzien, is echter geen eenvoudige zaak. Terecht zegt het evaluatierapport: "Indien ervoor zou gekozen worden om het toepassingsgebied van het decreet bij te stellen […] wordt aanbevolen a priori te evalueren in welke mate de nieuwe regeling voldoende algemeen is gedefinieerd, en resistent kan worden geacht tegen nieuwe ontwikkelingen in de reisbemiddelingssector, en daaruit voortvloeiende nieuwe vragen tot een verruiming van de uitzonderingsgronden. Zoniet bestaat de kans dat de wetgever in de toekomst met regelmaat wordt uitgenodigd om het decreet opnieuw te actualiseren, waardoor het normerend effect ervan dreigt te verwateren."
2. Een tweede legitieme mogelijkheid is het decreet afschaffen. Het reisbureaudecreet bevat nagenoeg geen aanvullende bescherming voor de consument. Die wordt al beschermd door de reiscontractenwetgeving op federaal niveau. Het reisbureaudecreet is vooral een decreet dat (een deel van) de reissector wil reguleren en zelfs afschermen. Zonder een dergelijk decreet zou de situatie in Vlaanderen meer in overeenstemming zijn met de andere Europese landen. Uit het rapport: "[…]wordt aanbevolen dat ook de opheffing van het reisbureaudecreet als beleidsalternatief zou worden overwogen. De opheffing van het decreet zou de reisbureau- en reisbemiddelingssector van een verplicht vergunningssysteem ontslaan, en voor de uitdaging plaatsen om te voorzien in een mechanisme van zelfregulering, zoals in vele (Noordwest) Europese landen al het geval is. Die beleidsoptie zou aansluiting kunnen vinden bij de algemenere beleidsdoelstelling van de Vlaamse regering in zake wetsmatiging en deregulering van het economisch leven, en een meer doorgedreven omzetting van de Europese dienstenrichtlijn."

Ook voor het sociaal-cultureel volwassenenwerk zou de afschaffing een oplossing kunnen bieden. De organisaties worden zo bevrijd van nodeloze planlast en de dreiging van (nieuwe) rechtszaken.

Tot slot nog dit:

Het rapport heeft oog voor de penibele situatie van sommige sociaal-culturele organisaties: “De toepassing van het decreet stelt voor socio-culturele verenigingen een aantal praktische problemen. Dit is ondermeer het geval indien een vereniging conform art. 3§2 is vrijgesteld van vergunning, maar toch onder de bepalingen van de reiscontractenwet valt. In dat geval kan ze de vereiste verzekering tegen financieel onvermogen niet sluiten, omwille van het beleid terzake van de verzekeraars, die dergelijke verzekering enkel met vergunde reisbureaus wensen te sluiten. Ook indien de socio-culturele verenigingen een reisbureauvergunning willen bekomen vormen zowel de financiële voorwaarden (het beschikken over een permanent eigen vermogen), als de vereisten inzake beroepsbekwaamheid (diploma of beroepservaring), regelmatig een probleem om de vergunning te krijgen. Tenslotte blijft ook een vereniging die beroep doet op een vergund reisbureau om reizen voor haar leden te organiseren volgens de vigerende interpretatie van het decreet ‘bemiddelen’ en is derhalve vergunningsplichtig.”