Beginpagina > Het zit ’m in de kriek.


Het zit ’m in de kriek.

vrijdag 21 juni 2013

Deze willen we je niet onthouden: de speech die FOV-directeur Dirk Verbist uitsprak tijdens de voorstelling van Wascabi en Veerkracht. "We zijn ervan overtuigd dat als wij vandaag niet zouden bestaan, ze ons morgen zouden uitvinden."

Dames en heren,

Het zit ’m in de kriek.

Wat moet nu de toon zijn van een beleidsjaarboek en een inspiratiebundel voor de verkiezingen? Zo vroegen we ons in oktober af. En van de presentatie ervan in juni 2013, wellicht op een zwoele dag? Moeten we keiharde eisen stellen? Deadlines opdringen? No-go-zones afbakenen? Of moet geweeklaag ons –en dus ook uw- deel zijn? Is wat goed gaat onze verdienste en wat fout loopt de schuld van de anderen? Eisen we enkel de ruim 6 miljoen euro terug die we jaarlijks kwijt zijn door de besparingen, punt aan de lijn?

Neen, we zouden proberen dit soort valkuilen te vermijden.

Want we zijn slechts wat we zijn. Een sector die in partijprogramma’s en regeerakkoorden gemiddeld genomen goed is voor die ene, wel gemikte zin: “We waarderen en ondersteunen het sociaal-cultureel werk”. Haast even voorspelbaar als “dank u voor de bloemen”. En zo staan we bedeesd aan de kant, onze forsballen diep in het hemd verstopt. Opererend in een kleiner wordende gedoogzone. Een pitloze kriek te wezen, van die grote taart die economie heet. Want, jawel, zonder taart, geen kriek. En dus: allen kneden en duwen en trekken aan de taart!

Ho, ho, ho.

Dit zweepgeslag op eigen lijf en leden moet zijn grenzen kennen. Zeker in een toneelzaal die én Koninklijk én Vlaams is.

Want, laten we elkaar niets wijsmaken. Achter de vitrine van deze 150 jaar oude sector zitten, liggen of hangen ontelbare praktijken van vandaag. We krijgen internationale prijzen, maken deel uit van de herziening van het Groene Boekje, geven inhoud aan goesting en goesting aan inhoud. We schrijven zelfs over heel wat thema’s mee aan beleidsteksten. We vallen op. We staan er. Soms zelfs op de barricaden. Dag na dag.

En, neen, laten we elkaar niets wijsmaken. Voor een aantal onder ons is het niet simpel. Wij zoeken en verkennen, Wij lukken en mislukken. Et alors. Mocht u hier nu rond het Nieuw Industrieel Beleid samenzitten, dan zou ik –picture it- Minister-President zijn en dan zou u ijverig knikken als ik aangeef dat lukken en mislukken net zo belangrijk zijn om vooruit te gaan. En dat alleen investeren zin heeft.

Vreemd, toch? Nee, hoor. Het zit ’m in de kriek.

Maar, geen nood, want alle stukken voor een beleidstrampoline liggen klaar. Een nabije en betrokken administratie, de boeiende sociaal-culturele praktijken, overheden die zichzelf ook vandaag bevragen op hun kerntaken, een globale wereld waarin Vlaanderen een voorbeeld kan zijn, een grondtoon in de samenleving die meer sociaal-cultureel zoemt en een aantal politici dat dit zeer goed aanvoelt.

Dames en heren,

Veerkracht en Wascabi zijn onlosmakelijk. Wascabi presenteert verhaal, gedachten, praktijken, straffe en minder straffe uitspraken. Alle letters zwemmen in het beleid van gisteren, vandaag en morgen. Ons magazine wil offensief zijn maar niet aanvallend. Of zoals de Wikipedia het over Wasabi zegt, ik citeer: “Het voordeel ervan is dat het wel scherp is maar dat de scherpe smaak niet "blijft hangen zoals bij andere scherpe specerijen. Na het doorslikken van wasabi is de scherpe smaak meteen weg”… En blijven de verhalen hangen. En hangen, en hangen.

En Veerkracht. Veerkracht wil de blik op morgen richten. Wil ambitie bundelen. Ambitie om een sociaal-cultureel beleid te voeren op alle fronten. Want:

  • We denken dat de kriek niet altijd het gevolg is van de taart, maar dikwijls ook de oorzaak
  • We denken dat die 75 Nederlandse wetenschappers gelijk hebben als zij unisono stellen dat dé uitdagingen voor de toekomst “sociale cohesie” en “burgerschap” zijn.
  • We denken dat een samenleving met wat meer veerkracht in staat is om bewuster en toekomstgerichter om te gaan met diversiteit, duurzaamheid, democratie, solidariteit en noem maar op
  • Én we zijn ervan overtuigd dat als wij vandaag niet zouden bestaan, ze ons morgen zouden uitvinden. Met veel duwen, trekken en kosten. Veel zotte kosten. Kijk maar naar heel wat buitenlanden en sommige binnenlanden.

Want het blijven toch indrukwekkende aantallen, niet? 200.000 vrijwilligers schenken zomaar hun zweet aan het sociaal-cultureel werk om jaarlijks 10.000.000 deelnames aan 275.000 activiteiten te realiseren.

Wascabi en Veerkracht willen vooral uitdrukking geven aan ambitie. Ambitie om verder te innoveren, duurzaam te vervellen, verbinden en leren. De ambitie om in elke wijk en in de wereld actief aanwezig te blijven. Om voeding te blijven geven aan creativiteit, aan kritische zin, aan gemeenschap vormen. De ambitie om te blijven bijdragen aan een Vlaanderen dat wil dat iedereen mee is.

Veel ambitie. Voor wat rondom ons gebeurt. En niet gebeurt.

En dus rijden we vanaf nu niet voor één zin in partijprogramma’s en regeerakkoorden, maar minstens een verdrie- wat zeg ik, een vervijfvoudiging van het aantal zinnen. We hopen dat Veerkracht en Wascabi springplanken mogen zijn naar een doorgedreven dialoog. Over hoe u onze ambitie leest en wij de uwe. En hoe we elkaar erin kunnen versterken. U bent sociaal-cultureel werker van veraf of dichtbij, of u bent overheidsmens, of opleider of… wie of wat dan ook. Voel u uitgedaagd en uitgenodigd en daag ons uit. Of pik, steel, ritsel, gap, jat, verdonkermaan, biets naar believen. 70.329 woorden die snakken naar recyclage.

Wascabi is af. Klaar. Een flinke brok. Bereid om zich de komende weken op uw salontafel te nestelen. En het popelt naar een jaarlijks ritme.

Veerkracht staat in de puberschoenen en huppelt wat van de ene naar de andere richting. De drie hoofdstukken en 19 uitdagingen laten zich graag verder schrijven. We hebben met veel overtuiging verzameld wat we zien gebeuren en geven zonder veel drang tot prioritering richtingen voor de toekomst aan. Sommige aanbevelingen zijn sneller te realiseren dan neer te schrijven. Voor andere is dan weer wat meer tijd, geld of inspiratie nodig. Sommige liggen voor de hand, andere zal u met een eerder zorgelijke frons tot u nemen. Ze staan er allemaal in. Om te inspireren en om geïnspireerd te worden. En om uit te monden in een geheugensteun –een memorandum- voor toekomstige tijden, genesteld in de politieke en breed-sociaal-culturele gedachten. Met draagvlak en draagkracht.

Maar vooral met daadkracht. Om het dikwijls eerder pitloze gedoogbeleid te wijzigen in een beleid dat streeft naar het soort samenleving die we moeten zijn.

Eentje waar het ‘m ook in de kriek zit.

Schol, straks.

En veel dank voor de komst,… en de toekomst.


Blijf op de hoogte: abonneer je op ons Digizine, of volg ons op Twitter.

De activiteit van de site opvolgen RSS 2.0 | Disclaimer | Overzicht van de site | Privé-site | SPIP | OWA