Raad voor Cultuur in Nederland

Op te merken valt dat in het Nederlandse adviessysteem resoluut gekozen werd voor een Raad die onafhankelijk staat van regering én van het veld. Om dat te realiseren kunnen geïnteresseerden solliciteren voor een zitje in de Raad op basis van een publieke oproep.

Sorgdrager had bij haar afscheid na zes jaar voorzitterschap in alle geval een aantal behartenswaardige uitspraken in petto. We beperken ons tot drie:

“Misschien komt het er nog eens van dat 1% van de Rijksbegroting voor Cultuur wordt bestemd. De wens wordt dikwijls beleden, maar helaas, als het erop aankomt, gaan andere dingen voor. Er is nog steeds te weinig aandacht voor de immateriële infrastructuur van deze samenleving. Cultuur is daar een wezenlijk onderdeel van en dat zul je pas merken als de verschraling heeft toegeslagen.”

“Je kunt kwaliteit niet ontleden in talloze criteria en die afvinken als was het een computersysteem. Wat je wel kunt doen is subjectieve beoordelingen met elkaar confronteren en zo tot een gezamenlijk oordeel komen. En dat is wat de Raad voor Cultuur doet.”

“ Ik geloof er ook niet in culturele instellingen te verplichten hun aanbod zo te verpakken dat het aantrekkelijk wordt voor jongeren en allochtonen. Participatie komt er alleen als het om authentieke producten gaat. De sombere trend van het SCP kan alleen worden gekeerd als je kinderen van jongs af met cultuur in aanraking brengt en ze ervan bewust maakt wat de cultuur te bieden heeft. Dat komt echt niet vanzelf. Zeker niet bij kinderen die uit een andere cultuur komen en die niet vertrouwd zijn met de westerse culturele traditie. Er zal dus wat aan gedaan moeten worden. Waarom? Omdat de culturele instellingen van nu dat zo belangrijk vinden? Nee, omdat de cultuur belangrijk is. Onze westerse culturele traditie én de invloed van nieuwe culturen. Gewoon, als intrinsiek onderdeel van de samenleving. Als een van de kwaliteitselementen van die samenleving. Het gaat dus om onderwijs, toegesneden op de kinderen van nu. Kunst en kunstenaars in de klas. Dat gebeurt al steeds meer; het zou gewoon moeten zijn.”

[(De integrale tekst van de afscheidsspeech kan je consulteren via de link in de rechterkolom.)]